بیست و دو سالگی ام مبارک ^__^

بچگی هایم،همیشه فکر میکردم وقتی بیست و یک سالم شد؛آدم مهمی می شوم.یک آدم متفاوت و مهم.یک آدم خاص؛که کارهای بزرگی کرده است.فکر میکنم تصوری که من از بچگی هایم،از خودم توی ذهنم داشتم ، یکی بود لابد همرنگ بوعلی سینا!یا یک همچین چیزهایی.اما من،از منِ امروز هیچ ناراضی نیستم.دختر21ساله ی امروز،که امشب وارد 22 سالگی اش میشود ، شاید زندگی اش خیلی متفاوت تر از آدم های دور و برش نباشد،شاید هیچ کتابی ننوشته باشد و حرف هایش توی وبلاگ و نوت گوشیش  پخش و پلا باشند،شاید ورزشکار حرفه ای نباشد و هزار شاید دیگر،اما خودش را دوست دارد هنوز.هنوز هم مثل بچگی هایش سر به هواست.هنوز هم خاطره های بچگیش را با رنگ طلایی توی ذهنش حک کرده است .بیست و یک سال زندگی م را مثل یک فیلم می گذارم روی دور تند و نگاهشان میکنم.مثل یک تماشاگر حرفه ای .یک جاهایی خجالت میکشم؛یک جاهایی اشکهایم قل می خورند روی گونه و یک جاهایی حتی فرصت نمی کنم دستهایم را به شکمم بگیرم بس که خنده دار ست.من هنوز خاطره هایم را رنگی می کنم.هر خاطره یک رنگ.بیست و یک سال از زندگی من به همین راحتی رفت...حتی اگر بدی هایش به خوبی هایش بچربد؛همه اش برای من شیرین ست.حالا که نگاه میکنم می بینم من به جرات می توانم به این دختر بیست و یک  ساله افتخار کنم..که حتی با وجود اینکه هیچ کار مهمی انجام نداده؛اما توانسته خودش باشد...کمی متفاوت تر از دیگران..و حتی در سخت ترین لحظه های زندگی ش هم؛به صحنه های روزگارش،رنگ بپاشد. همین. امسال تولدم خیلی متفاوت تر از سال های قبل بود ازدوستان مجازی تا حقیقی همگی از اول بهمن ماه تولدم را تبریک گفتند . و ازاینکه بیادم بودید ازهمه ی شما دوستان عزیزم سپاسگذارم  ان شاالله که لایق این همه لطف و مهربانی شما دوستان گلم باشم . + خوشحالی یعنی اینکه صبح پنجره اتاق خوابگاهت را باز کنی و بااین صحنه مواجه شوی  کلیک ++ خوشحالی دوم اینکه خسته و کوفته از کلاس برگردی و ببینی که دوستانت برایت جشن تولد گرفته اند کلیک  ( فقط همین عکس قابل انتشار بود  )