عینکم شکست : (

امروز عینکم شکست : (به طور دلخراشی هم شکست :((باور نکردنی بود ، عجب صدایی ، شیشه سمت چپش با یک خط گود و ضخیم به دو نیم تقسیم شد... و انگار دنیا دو تیکه شد...روزهای اولی که عینکی شدم را خوب بیاد دارم . همه میگفتن چقدر عینک به تو میآید . دوستانم میگفتن که شبیه بچه های خ خوان شده ای . و به ترتیب عینکم را برمیداشتن و برروی چشمانشان میزدند و با گوشی هایشان شروع به گرفتن عکس های سلفی میکردند . آنهم باعینک من و مانتو شلوار های سورمه ای و مقنعه مشکی که لباس فرم دبیرستانمان بود و ژست های خز و خیلشان  حتی یکبار دوستم عینکم را به امانت برد چون احساس میکرد عینکی بافریم مشکی و کائوچو کلاسش را بالاتر میبرد و به اصطلاح خوشگل ترمیشود اما خودم احساس خاصی نسبت به عینکم نداشتم و هنوز به عینک عادت نکرده بودم و درروز چند بار گمش میکردم . آن روزها خوب بیاد دارم که دنیا چقدر دلگیر بود ، آن زمان این حس که دنیا برام دست نایافتنی است خیلی قوی تر شده بود چون عینک حس یک ویترین را به من میداد و من انگار همه چیزرا از پشت ویترین میدیدم.در این چند سال اخیر اما... آنقدر به عینک عادت کرده بودم که صبح ها پیش از اینکه چشمم را باز کنم عینکم را میذاشتم روی چشمم . و مطالعه بدون عینک برایم متفاوت و خسته کننده شده است حالا دو روزاست که دیگر عینک نمی زنم ! گاهی به طور غیر ارادی دستم را نزدیک چشمم میبرم تا عینکم را ازروی چشمم بردارم اما با جای خالی عینک مواجه میشم ، کمی گیجم شبیه یک زندانی که تازه آزاد شده است زندانی که از یک زندان شیشه ای که تا حالا خودم را بد جوری درش گیر انداخته بودم.حالا دارم فکر میکنم با شکستن یک شیشه عینک اینقدر همه چیز عوض شد ، اینقدر احساس رهایی کردم ، با شکستن شیشه عمرم چه احساسی میکنم؟؟--------------------------------------------------------------------------+ همین الان به این نتیجه رسیدم که بروم عینکم را درست کنم و مثل بچه ی آدم بشینم زندگانی کنم ، همین دو روز بیرون از زندان عینک کافی بود . فکر کنم اصلا دیگر دوست ندارم از زندان عینکم بیرون بروم !!++  یعنی بلایی که هکر ها برسر بلاگفا اوردند سونامی برسر ژاپن نیاورد : |