لطفا دُگم نباشید

هر یک از ما دارای دیدگاهی شخصی هستیم که به کمک آن پدیده های دنیای اطرافمان را تفسیر کرده و به آنها پاسخ می دهیم. اما باید آگاه باشیم که داشتن یک دیدگاه همان قدر که کمک کننده است، گمراه کننده نیز می باشد و دلبستگی به یک جهان بینی، ما را به تدریج به سمت دگماتیسم و جزم اندیشی سوق می دهد. ما در زندگی روزمره خود معمولا بر مبنای دیدگاهی که برایمان آشناست روزگار می گذرانیم. اما در هنگامه بروز تعارضها، این فرصت را داریم که دیدگاه خود را کنار گذاشته و از دیدگاه دیگری به ماجرا نگاه کنیم. این کار گرچه دشوار است اما می تواند بی نهایت سودمند باشد. هر چند همه ما در درون خود می دانیم که دیدگاه و نگرش ما، تنها دیدگاه معتبر نیست، اما خودشیفتگی و دلبستگی عاطفی به باورهایمان، مانع از این می شود که عینک های دیگر را نیز امتحان کنیم. آنچه این دلبستگی عاطفی را سست می کند در درجه اول پذیرش این امر است که جهان بینی ما وحی منزل نبوده و پایه و اساس آن، مفروضات نسبی و قابل مناقشه است و تعداد این مفروضات هم بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می کنیم. مرحله بعد این است که در زندگی روزمره پیوسته تمرین کنیم که مفروضاتمان را مورد ارزیابی قرار داده و امور را از دیدگاه دیگران ببینیم.  در نهایت اینکه دیدگاه‌های متفاوت و غالبا متعارض را گرد هم آوریم و بصیرتهای حاصل از آن را با هم تلفیق کنیم. پس یادمان باشد که تفکر بشر اگر به حال خود رها گردد، گرفتار آفت جزم اندیشی می شود.