.

قبلا هم گفته بودم که کارورزی را از خود کلاس های دانشگاه بیشتر دوست دارم . و  ازنظر من بیشتر شدن ساعات کارورزی خیلی مفید تر برای دانشجویان بود تا اضافه کردن 19 واحد دروس عمومی . و اذیت کردن دانشجو و بلاتکلیف گذاشتن او که بلاخره 7 ترمه است یا 8 ترمه . اما از همه ی این ها که بگذریم . هرچقدر که میگذرد و با معلم های با سابقه بیشتر صحبت میکنم ، متاسفانه بی میلی و بی اشتیاقی را در اکثر آنها میبینم . مثلا همین اتاق مشاوره را که میروم . روز به روز بی روح تر میشود امکاناتش کمتر میشود . یکبار کامپیوتر نیست ، یکبار صندلی نیست  و ... ازطرفی هم واقعا خود مشاور و یا هر مسئول دیگر هیچ ذوق و سلیقه ای به خرج نمیدهند که محیط کارشان برای دانش آموز جذاب و گیرا باشد . گاهی اوقات فکر میکنم شاید من هم به سن و سابقه ی این ها برسم احتمال اینکه مثل این خانم ها بشوم زیاد است اما بنظر من علاقه هم حرف اول را میزند . مثلا اگر من مشاور مدرسه باشم حتی شده از جیب خودم خرج میکنم تا که اتاق مشاوره ی زیبا و متفاوتی داشته باشم . گلدان هایی با گل های طبیعی ، میز کار و کامپیوتر ، کتابخانه ، و همینطور پرده های قشنگ و مرتب را انتخاب میکردم . همیشه آهنگ ملایم و بی کلامی را در اتاقم پخش میکردم  و هرکسی هم مانع کارم شود محترمانه او را از ادامه ی دخالتش منع میکردم . چرا که من خود قرار است که دست کم 9 ماه را در آن محیط بمانم و این کارها اول از هرچیز احترام به خود من است و بعد دیگران . وقتی مراجع کننده با اتاق ساده و رنگ و رو رفته که هرکدام از پرده ها به یک رنگ است و صندلی هایی که هرکدام به یک شکل و مدل است روبه رو میشود انگار که کلا وارد بازداشتگاه شده تا که اتاق مشاوره . درصورتی که اتاق مشاوره باید هم مکان و هم محیط آن از هر لحاظ با دیگر قسمت های مدرسه متفاوت باشد که ابن خود بستگی به ذوق و سلیقه ی مشاور دارد . البته این تفاوت و خلاقیت مخصوص مشاور مدرسه نیست . سعی کنید که در هر رشته و پستی که در مدرسه هستید متفاوت و خلاق باشید و همینطور منحصر به فرد . حال چرا متاسفانه روز به روز این ذوق و سلیقه ها در بین قشر فرهنگی و معلم ما ازبین میرود خود جای تامل دارد ولی میشود که خود ماهم گاهی اوقات تغیبرات کوچکی را در همان حیطه ی کاری و محیط کار کوچکمان ایجاد کنیم و روش قبلی و سنتی را دنبال نکنیم .   + حلول ماه مبارک شعبان بر همگی شما دوستان عزیز مبارک : )