صرفاجهت ثبت شدت لحظات زندگی

این روزهایم تنها کارست و کارشبها فیلمی را نیمه نصفه با چرت و خمیازه های کش دار میبینم گاهی در تنهایی در سکوت خیابانهای شلوغ و پرهیاهو که همگی به دنبال خرید مدرسه هستند رانندگی میکنمآهنگی گوش میدهمروضه ای میخوانم گاهی یادداشتی بر می دارم از مطالب دلخواه امگاهی گریه میکنمو گریه و گاهی هم میخندم گاه گاهی موبایلم را برمیدارم و پیامکی بااین متن که سلام خواهر چیزی ندارم بگویم ولی بیادت هستم میفرستم .برروی کاناپه مینشینم و غرق در افکار خود میشوم به گذشته فکر می کنم گذشته دور، حتی خیلی نزدیک و به آینده که چه میشود و تکلیف چیست؟!این ها لذت های این روز های منند برای رسیدن به آرامش و برای غرق نشدن در این زندگانی  بی ارزش اما تنها امیدوارم آرامشش از نوع قبل طوفان نباشد چون از طوفان دیگر خسته ام...زیرا که همیشه در ابتدا همچون نسیمی می ورزد دلت را می رباید بلندت می کند در آسمان به پرواز درت می آرد اما در آنی به زمینت میکوبدو بی دل و تنها و آشفته حال رهایت می کند : (----------------------------------------------------------------------------+ هرچند نیست درد و دل مارا نوشتنی ، از اشک خود دوسطر به ایما نوشته ایم . صائب تبریزی ++ جایزه ی سیمرغ بلورین گند ترین روزهای عمرم تقدیم میشود به تابستان 94