گاه حتی میبینم زمین زیر دو پایم از تکیه گاه تهی میشود

همه انسان ها، در لحظاتی از زندگیشان، خود را تنها احساس می کنند. تنهایی زیستن یعنی جدا شدن از آنچه بودیم برای رسیدن به آن چه در آینده خواهیم بود . الحق و الانصاف تنهایی عمیق ترین واقعیت بشری است. و آرامشی که در تنهایی هست در هیچ چیز دیگری نمیتوان یافت . شاید به همین سبب است که جز یکبار !!!آرزوهای دل شوریده ام را همیشه بر دفتر نوشتم و علاقه ای به اینکه در مورد حالم و یا آرزوهایم با کسی صحبت کنم ؛ یا ملاقاتی داشته باشم ، نداشته ام . آخر میدانی حقیقت این است که وقتی از سر عادت یا دلتنگی و یا حتی تنهایی چیزی را میگویی ,بهتر که آن را به کسی نگویی بلکه بجایش دفتری برداری و او را بنویسی . یکی دو روز بعد آنچه را که نوشته‌ای بخوان , و می توانی ببینی که او می ‌توانست چیزی وحشتناک برای گفتن بوده باشد . مدتی که این کار را انجام دهی ، به این ترتیب به آهستگی استاد خود شده و می‌ دانی چه چیزی گفتنی و چه چیزی نگفتنی و چه کاری نکردی است حتی :) 

 

هم اکنون پستم را از همینجا مینویسم :) که لذت تنهایی بالای کوه رفتن را با شما تقسیم کنم :)