دلت نگیره رفیق :)

احساس میکنم هرانسانی عصر جمعه ها به یک " دلت نگیره رفیق " نیاز دارد . 

+ چونکه جمعه بود و دلمان گرفته بود و هوس تنهایی کافه رفتن به سرمان زده بود . کلیک 

++ ما آدم معمولی ها حتی بعد از آیس موکا هم چایی میخوریم :))))

+++ باهم بشنویم :) 

ما همیشه مدیون کسانی هستیم که ما را اگاه میسازند :)

مهر آمد و باز برگشتی لذت بخش داشتم به گذشته های دور. سال 1380 همه سراغ دختری را می گرفتند که برای شروع کلاس ها و رفتن به مدرسه ثانیه شماری می کرد. دختری که چنان عاشق مدرسه بود که همه خود را موظف می دیدند آمدن مهر را به او تبریک بگویند.

نمی دانم علت این همه شور و شوق چه بود ولی هرچه بود حکایت از بزرگ شدن و کامیابی داشت.انگار با رفتن به مدرسه و سواد آموزی می توانست به آرزوهایش برسد و به رویا هایش جامه عمل بپوشاند.

باز شدن مدرسه ها فصل نوینی را در زندگیش باز کرد؛فصلی که پر بود از خاطرات خوش و حکایات مهرورزانه ی خانم نیازی خانم معلمی که مهربان بود و عاشق دانش آموزانش.دلسوزانه تدریس می کرد و به شادی بچه ها اهمیت می داد.معلمی که رفتارهایش حس ارزشمندی را به دانش آموزانش منتقل می کرد و به آنها اعتماد بنفس می‌ بخشید.

معلمی که بعد از 20 سال هنوز در ذهن آن دخترک عاشق مدرسه،حضور کاملی دارد و هر سال مهر ماه بی اختیار ذهنش را پرواز می دهد تا به کلاس اول بر گردد و تجربیات خوب با او بودن را دوباره مرور کند.

چیزی که باعث ماندگاری این معلم  در ذهن  دخترک دیروز و معلم جوان امروز شده ؛ نه دانشش بود و نه تدریسش؛ بلکه مهر و محبت مادرانه اش بود که هنوز بعد از گذشت  دو دهه او را به یادش می آورد  و با خاطراتش لبخند بر لبانش می نشاند.  مهری که عشق به یادگیری و تحصیل را در او بیشتر شعله ور میسازد . مهری که چنان پایدار مانده است که بعد از سال ها و هر سال در ماه مهر  تشعشش را با همان حال و هوای بچگانه اش حس می کند و مهر ماه را برایش به معنای واقعی کلمه پُر مسمی کرده است.

مایا آنجلو شاعر و خاطره نویس آمریکایی در این باره می گوید: " آموخته ام که مردم حرف های شما را فراموش می کنند، کارهای شما را فراموش می کنند، ولی احساس که در آنها ایجاد کرده اید را هیچ وقت فراموش نمی کنند". به جد معتقدم این سخن در مورد رابطه معلم شاگردی بیشتر صدق می کند. سالها بعد دانش آموزان ما دانشی که به آنها منتقل کرده ایم را شاید به یاد نیاورند ولی احساسی که در کلاس و رابطه مان  در آنها ایجاد کرده ایم را هیچ وقت فراموش نمی کنند. همواره به یاد داشته باشیم معلمی بیشتر از اینکه جنبه آموزشی داشته باشد،تربیت محور است.

" به امید روزی که همه ی معلمان سرزمینم بخصوص معلمان دوره ابتدایی، مهمترین وظیفه خود را نه انتقالدانش؛بلکه  تربیت و مهرورزیدن دلسوزی،انتقال حس ارزشمندی، و کمک به شاد کردن دانش آموزانشان بدانند"

 

+ در کامنت هایتان از حال و هوای مدرسه و معلمی که بیشترین تاثیر را در زندکیتان داشته است برایم بنویسید . کامنت هایتان را با عشق میخوانم :)