نگاه عاقل اندر سفیه :)

بعضی ها خوشحالند و خوشحالیشان حتی توی کامنت گذاشتنشان هم مشخص است . بعضی ها الکی خوشند و الکی خوشیشان را فقط می شود از چشمهایشان فهمید . بعضی ها درد دارند و دردشان را همه جا جار می زنند . بعضی ها درد دارند و دردشان را فقط از چشمهایشان می شود فهمید . بعضی ها گریه می کنند اما اشکهایشان، اشک تمساح است . بعضی ها گریه نمی کنند اما از چشمهایشان معلوم است  که اشکی به بزرگی یک سکوت گوشه ی چشمشان به کمین نشسته . بعضی ها نیتشان خوب است اما بد عمل می کنند . بعضی ها نیتشان بد است اما عملشان چاپلوسانه است . بعضی ها نیتشان خوب است عملشان هم خوب است . بعضی ها شاکرند و گله مند . بعضی ها شاکرند و بی گله . بعضی ها آرزو می کنند. بعضی ها به آرزوهای آرزومندان می رسند . بعضی ها دنیا را دوست دارند و به آن می رسند . بعضی ها دنیا را دوست دارند و به آن نمی رسند . بعضی ها دنیا را دوست ندارند و به آن می رسند . بعضی ها عاشقاند و صبور . بعضی ها عاشقند و بی قرار . بعضی ها عشقشان را جار می زنند . بعضی ها عشقشان را قاب می گیرند می زنند گوشه ی دیوار . بعضی ها عشقشان لای باقی پرونده های عشقیشان گم شده . بعضی ها فکر میکنند عاشقند . بعضی ها عاشقند و فکر می کنند . بعضی ها وسط راه عاشقی پنجر می شوند . بعضی ها هم کلا نمی دانند عشق چیست . بعضی ها کلافه اند و سردر گم . بعضی ها آرامند و متوکل . بعضی ها هم آن بالا نشسته اند و همه ی بعضی های دیگر را تماشا می کنند و لبخند عاقل اندر سفیه می زنند .

تکلیف خودت را مشخص کن :)

لازم است که قبل از رسیدن به شرایط بحرانی، خط مشی و جهان بینی ات را کاملا مشخص و شفاف بشناسی و الا باید دائم چشمت به دهان این و آن باشد و درگیر قضاوت های نسنجیده شوی :) 

آیه چندم !؟

یک آدمهایی هستند که مردم را از کاری که خودشان انجام میدهند نهی میکنند. یک دسته ی دیگر هستند که کار اشتباه را انجام میدهند، اما هرگز حاضر نمی شوند برای دیگرانی که حتی از کارشان خبر ندارند، منبر نهی از منکر بروند، یک جورهایی خجالت می کشند . به این دومی ها امید هست :) 

یا رب ان لنا فیک رجاء عظیما :) فحقق رجائنا مولانا

زندگی بعضی از آدمها دشت است. دشت‌هایی فراخ و سرسبز، با گل‌هایی رنگ رنگ که آسمان آبی دارد.زندگی بعضی‌های دیگر کوه است. دامنه و قله دارد. ازش بالا می‌روند و فتح‌اش می‌کنند . زندگی بعضی‌های دیگر بیابان است. بایر، بی آب و علف. زندگی بعضی‌های دیگر کویر است. ظاهری خشک دارد اما درونش پر از قنات است و نقب‌هایی که به آب می‌رسد. و شبها هزار هزار ستاره‌ی درشت می‌ریزد توی دامن‌شان. زندگی بعضی‌ها دریاست. پر از ناشناخته‌هایی که نو به نو کشف می‌شود و بیرون می‌آید .زندگی عده‌ای هم جنگل است. مأمن هزار هزار پرنده بی آشیان و هراسناک از شکارچیان حریص. زندگی‌های زیادی را دیده ام. بعضی‌هایشان قابل تشبیه‌اند، بعضی‌های دیگر نه. اما زندگی من؟ گردنه‌ بوده اکثر مواقع .گردنه ای پر پیچ و خم. راهی برای گذشتن از یک رشته کوه به سمت دیگر آن. پر از باد و بوران. حقیقتا از وقتی که خودم را شناختم تااااا همین الان، یک چیز بوده که مدام باعث عذابم شده. در اوج شادی و خوشبختی و در حال مزه کردن هر خوشیِ شیرینی، یکهو چیزی مثل حنظل تلخی رفته زیر زبانم و تا عمق گلویم را سوزانده . اما خب چه میشود کرد ؟ یا رب دعوناک و نحن نرجو ان تستجیب لنا ( ترجمه : پروردگار من ، اگر تو را خوانده ایم، امید داریم که اجابت فرمائی ما را) ^_^

 

+ عنوان از دعای ابوحمزه ثمالی :)