امشب فهمیدم که دیگر پیر شدم :) برای کسی مثل من که تا اسم برف می آمد فورا خودش را به پشت پنجره میرساند تا بارش برف را ببیند ، جای تعجب دارد که نسبت به صدای خواهرش که با هیجان میگفت : آجی بیا برف داره میاد ، بی تفاوت لبخندی بزند و بگوید خداروشکر :) همه ی این ها نشان از پیری دارد ^_^
+ بشنوید کلیک
هیچ چیز در دنیا بدتر از معمولی شدن برای کسی نیست تبدیل به روزمرگی شدن .از اینکه حضورت برای یک نفر بشود مثل مسواک زدن . مثل شانه کردن .که اگر حوصله داشت سراغت را بگیرد و اگر نداشت بگوید بماند برای بعد، دیر نمیشود!به خودتان احترام بگذارید با کسی بمانید، که اولویتش باشیدکه برایش دغدغه بشوید.نه اینکه تکراری شوید کسی که هر لحظه یادتان در خاطرش رژه برود
+ اینکه من انقد بی معرفتم که نمیام وباتون و جواب کامنتارو نمیدم باعث نمیشه ازتون تشکر نکنم که انقد خوبین و باز شما کامنت میدین :) یه بغل ارزوی خوب برای همتون ^_^
می گذرد زمان،
و کسی نمی‌فهمد نبودنت را
راحت باش
راحت بمیر :)
یادم باشد همیشه
هنوز خسته تری از من، هست
که مستحق صندلی خالی‌شده‌ی اتوبوس باشد.
قبل ها فکر می کردم هرچه آدم بیشتر بخواند، بزرگتر شود، و متن های بیشتری بنویسد، کم کم راحت تر می تواند بنویسداماحالا کم کم دارم می فهمم که اینطور نیست، هرچه می گذرد سخت تر می شود نوشت، بیشتر که می خوانی، می فهمی چقدر چیزی نداری برای نوشتن . و من این روزا چقدر چیزی ندارم برای نوشتن، چیزی که بیارزد :(
+ ساعت 5 و اینجانب یک عدد جغد در خدمت شما :|||
پاییز را که بگذرانیم ، یعنی از پس زمستان سخت هم برمیاییم و دوباره سبز می‌شویم :)
+ توکل میکنم به کسی که تنها پناه من است
