نه اینکه بحثِ شکستهنَفسی و تواضع و این حرف‌ها باشد، نه والله ولی گویا عُمده‌ی متولدینِ بهمن ماهی بدون در نظر گرفتن جنسیت، بسیار مهربان و تو دل برو تشریف دارند و میانه‌ی چندانی با تولد و کیک و سورپرایز و بریز و بپاش ندارند. من به نمایندگی آنها اگر بخواهم چیزی بگوم باید عرض کنم که؛ چون می‌پنداریم همچین تُحفه‌ای هم نیستیم که فکر کنیم حالا یک جای آسمان سوراخ شده و ما افتخار دادیم به ساکنینِ زمین و به آن ملحق شدیم ، بنطر خودم به‌دنیا هم نیامده بودیم زمین چیزی کم نداشت.
بهرحال عدد و رقم بهانه است، اما یاداوری اتفاقات گذشته و حال و فکر به آینده واقعیتی است که گذر زمان را بدجور به رُخ می‌کشد که آی فلانی، یک‌سال دیگه هم گذشت این را وقتی عکس و فیلم تولد پارسالم را درخوابگاه نگاه کردم و پست سال قبل را خواندم برایم تداعی شد . و خب این‌بار هم یک سال دیگر گذشت. در کنار همه‌ی شما خوبان، یک سال دیگه را رَج زدم با همه‌ی خاطراتِ تلخ و شیرینش که انصافاً تعدادِ آدم‌ها، اتفاقات و خاطرات خوبش خیلی بیشتر از تلخی و کدورت‌ها بود.
امیدوارم این قافله‌ی عمر تا هر جایی که قراره است برود، هرچند پُر شتاب ، کیفی باشه نه کمی. امیدوارم بتوانم از همه ی شما و اطراافیانم بیشتر یاد بگیرم و زندگی را بیشتر تجربه کنم و گَردی از خاطراتِ خوب به‌جا بگذارم. البته اگر به اندازه‌ی ذره و گردی، خوب باشم.
+ خوشحالی یعنی جمعه عازم مشهد باشی :)
++ لایق باشم بیاد تک تک دوستان هستم :) حلال بفرمایید
