نه من ادم حسرت خوردن نیستم

"خوردنی ها رو بخور,کشیدنی ها رو نکش" مادربزرگم همیشه این را به عنوان نصیحت بهم میگفت.کاری ندارم که خیلی گوش نکردیم به حرف هایش.اما با خودم می گفتم حسرت با اینکه خوردنی است نمیشه خوردش و نباید.چرایش معلوم است.اما کاش باز هم به حرفش گوش میکردم.حسرت را یا باید بخوری,یا بارش را به دوش بکشی.اگر یک بار بخوریش دیگر میرود و ردی از وجودش نمیبینی جز گه گاهی دل پیچه های اندک که با چای نبات مادربزرگ از بین میرود.اما وقتی هی مقاومت کنی و بگویی "نه من آدم حسرت خوردن نیستم" مجبوری بارش را به دوش بکشی.آن وقت است که همیشه همراهت است.هر وقت برای استراحت جایی مینشینی اولین چیزیست که میبینی اش!گاهی حسرت خوردن بد نیست.حسرت حرف های که نگفتم حسرت انتخاب هایی که داشتم و درست انتخاب نکردم .حسرت کارهایی که باید میکردم و نکردم .