اندراحوالات دانشگاه

در نگـاه اول باورم نمی شـد که خودش باشد. جــداً که خدا هر کس را که بخـواهد عزیز می دارد. پشـت میز کامپیوتـر نشسـته بود و با تبسم به صفحــه ی مانیتور نـظر می افکنـد...از تـرم اول او را در پوشـشِ خدمات دانشـکده می دیدم. امـر نظافت و رُفـت و روب را بر عهـده داشت. آدم بـدی نبود اما با برخی از اساتیـد و مسئولیـن ها سـر و سِرّی داشـت و احتمـال می رفت با گـرفتـنِ آمـار از قشر فهیـم دانشـجو، آخرین خبــرها را به سمع و نـظر مافوق های خـود برسانـد! چـندی بعـد، بدون حفظ سِمَتِ قبـلی به پسـتِ مـنشی گریِ دفتـر رئیـس پردیس همایونیمان رو آورد تا سیـل مشتاقان دیدار با خـانم رییس را کنـترل کنـد! بعـد از یک تـرم زحمت و عـرق ریزی در این پـست، به طور ناگهـانی ازدانشگاه ناپدید شد. از گوشه و کـنار خبر رسیـد که در واحـد آموزش پردیس برادران به عنـوان «کـارمند» مشغول به کـار شده است! و این مسئـله، (که چگـونه خدمه ای که یک «فوق سیکـلُم» ِ(!) ناقابل هم نـدارد، به چنان پسـتی نائـل آمده اسـت؟) حرص و تعجـبِ دانشجویان را برانگیخـت! به نظرم بهـترین پاسـخ مسئولیـن در آرام سازی آن دانشجویانِ مصیبـت زده این می توانسـت باشـد که آقاجـان! مگـر خدمه دل نـدارد؟! آخــر انصاف است حالا که این بنده ی خـدا بعد سـال ها آزگار تلاش و محنـت، یک «پــارتی» ستـبر و کلفت نصیـبـش شده، این گونـه نانش را آجـر کنیـم؟!!ارتـقای شغلیِ این آقـای خدمه به اینجـا خـتم نشد. او بعد از خداحافظی با واحـد آموزش به کار در حراست دانشگاه خودمان مشغول شد. حدس می زدم اگر همین طور بخـواهد پیـش برود همین فردا و پـس فرداست که کرسیِ رییس دانشگاه را هـم تصاحب کنـد! هروقت ایشان را میدیدم با طمأنیـنه ای تمـام نگاهش را به مانـیتور انداخته بود و داشـت می خندید. خـنده ای که می دانسـتم به ریـش چه کسـانی است!! + ازآنی نترس های و هوی دارد ، ازآنی بترس سر به تو دارد !