میخواهم کمی احمق شوم

تصمیم گرفتم احمق باشم . یعنی احمق بودم.اما حالا بیشتر.خیلی بیشتر از قبل سرم را تا ته ارواره هایم توی برفی فرو کنم که این روزها حسابی منتظر باریدنش هستم.راستش احمق بودن خوب است.مجبور نیستی 5 حس اصلی را داشته باشی.می توانی هر وقت دلت خواست نشنوی احساس نکنی درک نکنی و نبینی.وقتی احمق باشی مجبور نیستی همه ی نگاه های سنگین را بفهمی.احمق "بودن" کار جالبیست اما احمق "ماندن"کار متفکرانه .می توانی تا دلت خواست کلمه هایی مثل نخاصطن را با هر املایی که خواستی بنویسی.اخرش می ایند می گویند:-بابا طرف احمقه نمیفهمه بذار دلش خوش باشه طفلی.یک احمق می تواند دلش را تا هر وقت خواست به همه ی چیزهای احمقانه خوش کند.خوردن بستنی با سس شکلات توی خیابان .از شکم اویزان ماندن روی پنجره ی اتاقت و ...از ان لحظه که تصمیم به" احمق ماندن" می گیری مراحل صدگانه ای جلویت رژه می رود که می فهمی رستم هم اگر بود و میدید داری چه کار می کنی جلویت لنگ می انداخت.برای احمق ماندن لازم است برای هرچه که می شنوی سر تایید تکان بدهی و به به و چه چه راه بیاندازی.اما مزایایی هم دارد.مثلا اگر یک جا حرفی را اشتباهی بزنی طرف خودش را نمی کشد تا اشتباه ریزت را توی جمع الم کند و ثابت کند که خیلی بلد است احمق ماندن خوب است به شرطی که تحمل داشته باشی هرچه که بگویند را تحمل کنی و بعد با صدای بلند قاه قاه بخندی.دوست دارم انقدر بازیگر خوبی بشوم که احمق بودن جزئی از زندگی ام شود.احمق که باشی می توانی عقب عقب توی خیابان راه بروی.دیگر مجبور نیستی به کسی بگویی چرا بلند بلند فکر می کنی.احمق بودن مثل این می ماند که تو سرت را توی بالشتت فرو ببری.چشم هایت را ببندی.صدای موسیقی مورد علاقه ی  توی گوشت را بلند کنی. پایت را روی پایت بیاندازی و با ارامش با بلندترین صدایی که می توانی نسکافه ی توی دستت را هورت بکشی. خلاصه بگویم احمق بودن خیلی خوب است کاش احمق بودم + برای خوشبختی و رسیدن به اهداف باید گاهی احمق بود : )